به گزارش بورس خبر به نقل از اقتصاد آنلاین، هر کاربر فعال خرید و فروش ارزهای دیجیتال در هر پلتفرم، آدرسی اختصاص داده می‌شود که برای ارسال و دریافت رمزارزهای خود از آن استفاده می‌کند. می‌توانید این آدرس را مانند یک آدرس ایمیلی در نظر بگیرید که در هر جایی که به آن دسترسی دارید ایمیل ارسال و دریافت کنید. شبکه ارزهای دیجیتال، آن آدرس را به عنوان مال شما می‌شناسد و از آن برای تراکنش‌ها استفاده می‌کند. این آدرس کیف پول شماست.
زمانی که کوین یا توکن‌‌های یک رمز ارز به آدرس کیف پولی ارسال می‌شوند که آن آدرس فقط می‌تواند دریافت کند، آن کوین یا توکن‌ها «سوخته» می‌شوند. به این آدرس‌ها آدرس‌های «خورنده» یا «سوزنده» (Eater Address) نیز گفته می‌شود. پس در واقع آدرس‌های خورنده، آدرس‌هایی هستند که فقط ورودی دارند و از آنها هیچ ارزی را نمی‌توان خارج کرد. برای روشن‌تر شدن این موضوع به این صورت بیان می‌کنیم؛ مطلع هستید که کیف پول‌های ارزهای دیجیتال دارای کلیدهای خصوصی هستند که به شما امکان می‌دهند به رمزی که در آنها ذخیره کرده‌اید، دسترسی داشته باشید. اما آدرس‌های خورنده این کلید خصوصی را ندارند، بنابراین ارزهای آنها برای همیشه غیر قابل دسترس هستند و عملاً از بین رفته‌اند.
توکن سوزی (Coin Burn) یکی از رویدادهای مهم حوزه رمز ارزها است. اگر فعال خرید و فروش رمز‌ارزها باشید، احتمالاً تا حالا شنیده‌اید که اعلام شود فلان پروژه یا رمزارز در فلان تاریخ این تعداد توکن سوزی انجام میدهد. در این فرآیندی کاربران می‌توانند کوین (توکن)های خود را از گردش خارج کنند که این امر باعث کاهش تعداد کوین (توکن)های در حال استفاده می‌شود. در این مقاله قصد داریم، پیرامون موضوعات فرآیند توکن سوزی و چگونگی آن بحث کنیم.