به گزارش بورس خبر به نقل از تجارت‌نیوز، تمایل سنگاپور برای روی آوردن به منابع انرژی تجدیدپذیر برخلاف محدودیت‌های جغرافیایی آن است، اما حالا این کشور به دنبال راه‌های جایگزین برای تامین انرژی خود است. سنگاپور چه گزینه‌هایی برای تامین انرژی دارد؟

این شهر فاقد فضای کافی برای تاسیسات خورشیدی بزرگ است، هیچ رودخانه بزرگی برای آبرسانی ندارد و باد اندکی که این شهر استوایی دریافت می‌کند برای به حرکت درآوردن یک توربین بادی کافی نیست.

این شرایط، مرکز مالی و حمل و نقل آسیای جنوب شرقی را مجبور کرد در برنامه‌های خود برای فاصله گرفتن از سوخت‌های فسیلی، به واردات متکی باشد. این یک استراتژی رایج برای کشورهای کوچک است و هنگ کنگ، موناکو و بحرین در موقعیت مشابهی قرار دارند.

در این میان، سنگاپور، به کشورهای مجاور که مایل به صادرات برق بدون کربن هستند وابسته است. هم‌اکنون این کشور در  طرح وارد کردن انرژی پاک کافی از خارج از کشور برای تامین ۳۰ درصد نیازهای خود تا سال ۲۰۳۵ با مشکل مواجه شده است. مالزی در اواخر سال گذشته فروش برق تجدیدپذیر را ممنوع کرد تا تلاش‌های خود برای کربن‌زدایی را در اولویت قرار دهد. این موضوع خطرات پیش رو را برای کشورهای متکی به واردات نشان می‌دهد.

Tim Rockell، مدیرعامل Energy Strat Asia و مشاور آژانس‌های دولتی در بخش سیاست‌های انرژی گفت: «صادرات همیشه از نظر سیاسی مصلحت‌آمیز بنظر نمی‌رسد».

سوخت فسیلی در برابر انرژی تجدیدپذیر!

از نظر کلی در مورد تاثیرات اقلیمی، این امر واقعا مهم نیست که جلوگیری از مصرف سوخت‌های فسیلی در کجا اتفاق می‌افتد. اما در جهانی که کشورها و شرکت‌ها به صورت فزاینده‌ای از اعتبارنامه‌های سبز خود، به عنوان ابزار رقابتی استفاده می‌کنند، عقب ماندن برای سرزمین‌هایی مانند سنگاپور در جذب سرمایه و استعداد یک ویژگی منفی محسوب می‌شود.

برای مثال کشور کوچکی همانند موناکو در حال بدست گرفتن پروژه‌های تجدیدپذیر بادی و خورشیدی است، این درحالی است که کارشناسان معتقدند که هیچ ضمانتی برای قطع نشدن زنجیره تامین وجود ندارد.

هنگ کنگ که در حال حاضر کمتر از یک درصد از انرژی خود را از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌کند، ممکن است مجبور شود برای تامین برق بدون کربن، با استان‌های بسیار بزرگتر چین رقابت کند.

در خاورمیانه، بحرین به دنبال انرژی خورشیدی شناور است و همچنین قصد وارد کردن برق پاک از همسایگان خود را دارد. حتی در آینده، تغییر کردن برای کشورهای بزرگتر با تراکم جمعیت بیشتر در مقایسه با چین که هر چند روز یک بار به اندازه ظرفیت خورشیدی سنگاپور ظرفیت اضافه می‌کند سخت‌تر می‌شود.

کره جنوبی که یک کشور پرجمعیت محسوب می‌شود، بزرگترین پروژه بادی فراساحلی جهان را در سواحل جنوب غربی خود دنبال می‌کند. در حالی که در ژاپن کمبود فضا ایجاب می‌کند که انرژی هسته‌ای را با وجود فاجعه فوکوشیما، بیشتر مورد توجه قرار دهند.

تامین برق از طریق انرژی هسته‌ای!

انرژی هسته‌ای در مقیاس کوچک، یکی از معدود گزینه‌های محلی انرژی کم کربن موجود در سنگاپور است، با این حال چالش‌هایی هم در زمینه فناوری و هم در زمینه دفع پسماندهای اتمی وجود دارد. اداره بازار انرژی سنگاپور در پاسخ به پرسش‌ها گفت: «این کشور گزینه‌های خود را در مورد انرژی هسته‌ای در بلندمدت، بسته به چگونگی پیشرفت فناوری، تحت نظر نگه می‌دارد».

Vijay Sirse مدیر اجرایی شرکت Density Energy Pte Ltd و مشاور انرژی پاک در این شرکت گفت: «حتی با وجود واردات، سنگاپور در تولید الکتریسیته کم کربن با کمبود مواجه خواهد بود و شاید مجبور شود برای عدم استفاده از گاز مایع به انرژی هسته‌ای روی بیاورد».

سنگاپور هم اکنون حدود ۹۵ درصد از الکتریسیته تولیدی خود را توسط گاز وارد شده تولید می‌کند، اما این میزان با افزودن انرژی خورشیدی فقط به اندازه‌ای است که تا سال ۲۰۳۰ به مقدار ترکیب انرژی ۴ درصد برسد.

فقدان گزینه‌های محلی و نقش اصلی پالایش و تجارت سوخت‌های فسیلی در اقتصاد این کشور ممکن است یکی از دلایلی باشد که این کشور هنوز اهداف حذف آلاینده‌های گرم کننده زمین را تعیین نکرده است.

Lawrence Wong وزیر اقتصاد، در دسامبر سال گذشته گفت: «تعیین این گونه اهداف با دقت بالا در حال بررسی است. ما اطمینان حاصل می‌کنیم که هر سیاستی که در پیش بگیریم، چه با اعمال مالیات روی کربن و چه کربن‌زدایی از تامین برق، همه آنها در جهت یک هدف مشخص خواهد بود». این شهر امیدوار است برخی از انرژی‌های تجدیدپذیر مورد نیاز خود را از اندونزی وارد کند و دو کنسرسیوم از شرکت‌ها به دنبال انرژی خورشیدی برای پروژه‌های صادراتی در مجمع الجزایر هستند.

هیدروژن مایع به عنوان انرژی جایگزین

Rokell که پیش از این مدیر موسسه انرژی جهانی KPMG در آسیا و اقیانوسیه بود، گفت: «با این حال، هیچ تضمینی وجود ندارد که اندونزی صادرات ثابت و مداوم خود را با افزایش تقاضای داخلی حفظ کند». اولین محموله آزمایشی هیدروژن مایع ماه گذشته از استرالیا به مقصد ژاپن فرستاده شد و این سوخت این پتانسیل را دارد که به کشورهایی مانند سنگاپور کمک کند تا ترکیبات انرژی خود را سبز کنند، اگرچه هنوز در مورد قابلیت اقتصادی و اطمینان از کم کربن بودن آن تردید وجود دارد.

سنگاپور در حال کار بر روی آزمایشی برای واردات انرژی آبی تجدیدپذیر از لائوس از طریق تایلند و مالزی است. مذاکرات همچنین در مورد کابل‌کشی از زیر دریا برای تامین برق خورشیدی از شمال استرالیا در جریان است.

دیوید اسکیلینگ، مدیر گروه استراتژی Landfall که مشاور اقتصادهای کوچک و پیشرفته است، گفت که پروژه Sun Cable نمونه‌ای از مدل «خرید و نه ساخت» است که به طور فزاینده‌ای برای کشورهای بهم پیوسته رایج خواهد شد. او گفت: «سنگاپور، موناکو و هنگ کنگ کشورهایی در حال چالش هستند، اما بسیاری از کشورهای کوچک می‌توانند به خوبی عمل کنند. اقتصادهای کوچک با محدودیت زمین مانند سوئیس و بلژیک نیروگاه‌های هسته‌ای ساخته‌اند و هلند به تازگی بودجه‌ای را برای انرژی هسته‌ای بیشتر تصویب کرده است».